Vox in Excelso

Vox in Excelso

Clemens episcopus servus servorum Dei ad perpetuam rei memoriam.
Vox in excelso audita est lamentationis fletus et luctus quia venit tempus, tempus venit quo per prophetam conqueritur Dominus: in furorem et indignationem mihi facta est domus haec.
Auferetur de conspectu meo propter malitiam filiorum suorum quia me ad iracundiam provocabant vertentes ad me terga et non facies ponentes idola sua in domo in qua invocatum est nomen meum ut polluerent ipsam.
Aedificaverunt excelsa Baal ut initiarent et consecrarent filios suos idolis atque daemoniis. Profunde peccaverunt sicut in diebus Gabaa.
Ad tam horrendum auditum tantum que horrorem vulgatae infamiae quod quis umquam audivit tale quis vidit huic simile corrui cum audirem contristatus sum cum viderem amaruit cor meum tenebrae exstupefecerunt me.
Vox enim populi de civitate vox de templo vox Domini reddentis retributionem inimicis suis.
Exclamare propheta compellitur: da eis Domine da eis vulvam sine liberis et ubera arentia. Nequitiae eorum revelatae sunt propter malitiam ipsorum.
De domo tua eice illos et siccetur radix eorum fructum nequaquam faciant non sit ultra domus haec offendiculum amaritudinis et spina dolorem inferens.
Non enim parva est fornicatio eius immolantis filios suos dantis illos et consecrantis daemoniis et non Deo diis quos ignorabant.
Propterea in solitudinem et opprobrium in maledictionem et in desertum erit domus haec confusa nimis et adaequata pulveri novissima deserta et invia et arens ab ira Domini quem contempsit non habitetur sed redigatur in solitudinem et omnes super eam stupeant et sibilent super universis plagis eius.
Non enim propter locum gentem sed propter gentem locum elegit Dominus.
Ideo et ipse locus templi particeps factus est populi malorum ipso Domino ad Salomonem aedificantem sibi templum qui impletus est quasi flumine sapientia apertissime praedicante: si aversione aversi fueritis filii vestri non sequentes et colentes me sed abeuntes et colentes deos alienos et adorantes ipsos proiciam eos a facie mea et expellam de terra quam dedi eis et templum quod sanctificavi nomine meo a facie mea proiciam et erit in proverbium et in fabulam et populis in exemplum.
Omnes transeuntes videntes stupebunt et sibilabunt et dicent quare sic fecit Dominus templo et domui huic.
Et respondebunt quia recesserunt a Domino Deo suo qui emit et redemit eos et secuti sunt Baal et deos alienos et adoraverunt eos et coluerunt.
Idcirco induxit Dominus super ipsos hoc malum grande.
Sane dudum circa nostrae promotionis ad apicem summi pontificatus initium etiam antequam Lugdunum ubi recepimus nostrae coronationis insignia veniremus et post tam ibi quam alibi secreta quorundam nobis insinuatio intimavit quod magister praeceptores et alii fratres ordinis militiae templi hierosolymitani et etiam ipse ordo qui ad defensionem patrimonii Domini nostri Iesu Christi fuerant in transmarinis partibus constituti et speciales fidei catholicae pugiles et Terrae Sanctae praecipui defensores ipsius terrae negotium gerere principaliter videbantur propter quod sacrosancta Romana Ecclesia eosdem fratres et ordinem specialis favoris plenitudine prosequens eos adversus Christi hostes crucis armavit signaculo multis exaltavit honoribus et diversis libertatibus et privilegiis communivit et tam ipsius quam cunctorum Christi fidelium manus cum multiplici erogatione bonorum sentiebant multifarie multis que modis propter hoc adiutrices contra ipsum Dominum Iesum Christum in scelus apostasiae nefandae detestabile idolatriae vitium exsecrabile facinus Sodomorum et haereses varias erant lapsi.
Sed quia non erat verisimile nec credibile videbatur quod viri tam religiosi qui praecipue pro Christi nomine suum saepe sanguinem effuderunt ac personas suas mortis periculis frequenter exponere videbantur qui que magna tam in divinis officiis quam in ieiuniis et aliis observantiis devotionis signa frequentius praetendere videbantur suae sic essent salutis immemores quod talia perpetrarent praesertim cum idem ordo bonum et sanctum initium habuerit et a Sede Apostolica gratiam approbationis perceperit et per sedem eandem ipsius ordinis regula utpote sancta rationabilis atque iusta meruerit approbari eiusmodi insinuationi et delationi ipsorum eiusdem Domini nostri exemplis et canonicae scripturae doctrinis edocti aurem noluimus inclinare.
Deinde vero carissimus in Christo filius noster Philippus rex Francorum illustris cui eadem fuerant facinora nuntiata non typo avaritiae cum de bonis templariorum nihil sibi vindicare aut appropriare intenderit immo ea in regno suo dimisit manum suam exinde totaliter amovendo sed fidei orthodoxae fervore suorum progenitorum vestigia clara sequens accensus de praemissis quantum licite potuit se informans ad instruendum et informandum nos super his multas et magnas nobis informationes per suos nuntios et litteras destinavit. Infamia vero contra templarios ipsos et ordinem eorumdem increbrescente validius super sceleribus antedictis et quia etiam quidam miles eiusdem ordinis magnae nobilitatis et qui non levis opinionis in dicto ordine habebatur coram nobis secrete iuratus deposuit quod ipse in receptione sua ad recipientis suggestionem praesentibus quibusdam aliis militibus militiae templi negavit Christum et exspuit super crucem sibi a dicto recipiente ostensam.
Dixit etiam se vidisse quod magister militiae templi qui vivit adhuc recepit in conventu dicti ordinis ultramarino quemdam militem eodem modo scilicet cum abnegatione Christi et exspuitione super crucem praesentibus bene ducentis fratribus eiusdem ordinis et audivit dici quod sic in receptione fratrum dicti ordinis servabatur quod ad recipientis vel ad hoc deputati suggestionem qui recipiebatur Iesum Christum negabat et super crucem sibi ostensam exspuebat in vituperium Christi crucifixi et quaedam alia faciebant recipiens et receptus quae non sunt licita nec christianae conveniunt honestati prout ipse tunc confessus exstitit coram nobis.
Urgente nos ad id officii nostri debito vitare nequivimus quin tot et tantis clamoribus accomodaremus auditum.
Sed cum demum fama publica deferente ac clamosa insinuatione dicti regis necnon et ducum comitum et baronum et aliorum nobilium clericorum quoque et populi dicti regni Francorum ad nostram propter hoc tam per se quam per procuratores et syndicos praesentiam venientium ad nostram quod dolenter referimus audientiam pervenisset quod magister praeceptores et alii fratres dicti ordinis et ipse ordo praefatis et pluribus aliis erant criminibus irretiti et praemissa per multas confessiones attestationes et depositiones praefati magistri visitatoris Franciae ac plurium praeceptorum et fratrum ordinis praelibati coram multis praelatis et haereticae pravitatis inquisitore auctoritate apostolica praecedente in regno Franciae factas habitas et receptas et in publicam scripturam redactas nobis que et fratribus nostris ostensas probari quodammodo viderentur ac nihilominus fama et clamores praedicti in tantum invaluissent et etiam ostendissent tam contra ipsum ordinem quam contra personas singulares eiusdem quod sine gravi scandalo praeteriri non poterat nec absque imminenti fidei periculo tolerari nos illius cuius vices licet immeriti in terris gerimus vestigiis inhaerentes ad inquirendum de praedictis ratione praevia duximus procedendum multos que de praeceptoribus presbyteris militibus et aliis fratribus dicti ordinis reputationis non modicae in nostra praesentia constitutos praestito ab eis nihilominus iuramento et eis cum affectione non modica per Patrem et Filium et Spiritum Sanctum sub ostentatione divini iudicii ac interminatione maledictionis aeternae in virtute sanctae oboedientiae adiuratis quod tunc in loco tuto et idoneo constituti ubi nihil eos timere oportebat non obstantibus confessionibus per eos coram aliis factis per quas eisdem confitentibus nullum fieri praeiudicium volebamus super praemissis meram et plenam nobis dicerent veritatem super his interrogavimus et usque ad numerum septuaginta duorum examinavimus multis ex fratribus nostris nobis assistentibus diligenter eorum que confessiones per publicas manus in authenticam scripturam redactas illico in nostra et dictorum fratrum nostrorum praesentia ac deinde interposito aliquorum dierum spatio in consistorio legi fecimus coram ipsis et illas in suo vulgari cuilibet eorum exponi qui perseverantes in illis eas expresse et sponte prout recitatae fuerant approbarunt.
Post quae cum generali magistro visitatore Franciae et praecipuis praeceptoribus praefati ordinis intendentes super praemissis inquirere per nos ipsos ipsum generalem magistrum et visitatorem Franciae ac terrae ultramarinae Normanniae Aquitaniae ac Pictaviae praeceptores maiores nobis Pictavis exsistentibus mandavimus praesentari.
Sed cum quidam ex eis sic infirmabantur tunc temporis quod aequitare non poterant nec ad nostram praesentiam commode adduci nos scire volentes de praemissis omnibus veritatem et an vera essent quae continebantur in eorum confessionibus et depositionibus quas coram inquisitore pravitatis haereticae in regno Franciae supradicto praesentibus quibusdam notariis publicis et multis aliis bonis viris dicebatur fecisse nobis et fratribus nostris per ipsum inquisitorem sub manibus publicis exhibitas et ostensas dilectis filiis nostris Berengario tunc tituli Nerei et Achillei nunc episcopo Tusculano et Stephano tituli sancti Cyriaci in thermis presbytero et Landulfo titulo sancti Angeli diacono cardinalibus de quorum prudentia experientia et fidelitate indubitatam fiduciam obtinemus commisimus et mandavimus ut ipsi cum praefatis magistro generali visitatore ac praeceptoribus inquirerent tam contra ipsos et singulares personas ipsius ordinis generaliter quam contra ipsum ordinem super praemissis cum diligentia veritatem et quidquid super his invenirent nobis referre ac eorum confessiones et depositiones per manum publicam in scriptis redactas nostro apostolatui deferre ac praesentare curarent eidem magistro ac visitatori et praeceptoribus beneficium absolutionis a sententia excommunicationis quam pro praemissis si vera essent incurrerant si absolutionem humiliter ac devote peterent ut debebant iuxta formam Ecclesiae impensuri.
Qui cardinales ad ipsos generalem magistrum visitatorem et praeceptores personaliter accedentes eis sui adventus causam exposuerunt.
Et quoniam personae ipsorum et aliorum templariorum in regno Franciae consistentium nobis traditae fuerant quod libere absque metu cuiusquam plene ac pure super praemissis omnibus ipsis cardinalibus dicerent veritatem eis auctoritate apostolica iniunxerunt.
Qui magister visitator et praeceptores terrae Normanniae ultramarinae Aquitaniae et Pictaviae coram ipsis tribus cardinalibus praesentibus quatuor tabellionibus publicis et multis aliis bonis viris ad sancta Dei evangelia ab eis corporaliter tacta praestito iuramento quod super praemissis omnibus meram et plenam dicerent veritatem coram ipsis singulariter libere ac sponte absque coactione qualibet et terrore deposuerunt et confessi fuerunt inter cetera Christi abnegationem ac exspuitionem super crucem cum in ordine templi recepti fuerunt et quidam ex eis se sub eadem forma scilicet cum abnegatione Christi et exspuitione super crucem fratres multos etiam recepisse.
Sunt etiam quidam ex eis quaedam alia horribilia et inhonesta confessi quae subticemus ad praesens.
Dixerunt praeterea et confessi fuerunt ea vera esse quae in eorum confessionibus et depositionibus continentur quas dudum fecerant coram inquisitore praefato.
Quae confessiones et depositiones dictorum generalis magistri visitatoris et praeceptorum in scripturam publicam per quatuor tabelliones publicos redactae in ipsorum magistri visitatoris et praeceptorum et quorumdam aliorum bonorum virorum praesentia ac deinde interposito aliquorum dierum spatio coram ipsis eisdem lectae fuerunt de mandato et in praesentia cardinalium praedictorum et in suo vulgari expositae cuilibet eorumdem.
Qui perseverantes in illis eas expresse et sponte prout recitatae fuerant approbarunt.
Et post confessiones et depositiones huiusmodi ab ipsis cardinalibus ab excommunicatione quam pro praemissis incurrerant absolutionem flexis genibus manibus que complexis humiliter et devote ac cum lacrimarum effusione non modica petierunt.
Ipsi vero cardinales quia Ecclesia non claudit gremium redeunti ab iisdem magistro visitatore et praeceptoribus haeresi abiurata expresse ipsis secundum formam Ecclesiae auctoritate nostra absolutionis beneficium impenderunt ac deinde ad nostram praesentiam redeuntes confessiones et depositiones praelibatorum magistri visitatoris et praeceptorum in scripturam publicam redactas per manus publicas ut est dictum nobis praesentarunt et quae cum dictis magistro visitatore et praeceptoribus fecerant retulerunt.
Ex quibus confessionibus et depositionibus et relatione invenimus saepe fatum magistrum visitatorem terrae ultramarinae Normanniae Aquitaniae et Pictaviae praeceptores in praemissis et circa praemissa licet quosdam ex eis in pluribus et alios in paucioribus graviter deliquisse.
Attendentes autem quod scelera tam horrenda transire incorrecta absque omnipotentis Dei et omnium catholicorum iniuria non poterant nec debebant decrevimus de fratrum nostrorum consilio per ordinarios locorum ac per alios fideles ac sapientes viros ad hoc deputandos a nobis contra singulares personas ipsius ordinis necnon et contra dictum ordinem per certas discretas personas quas ad hoc duximus deputandas super praemissis criminibus et excessibus inquirendum.
Post haec tam per ordinarios quam per deputatos a nobis contra singulares personas dicti ordinis et per inquisitores quos ad hoc duximus deputandos contra ipsum ordinem per universas mundi partes in quibus consueverint fratres dicti ordinis habitare inquisitiones factae fuerunt et illae quae factae contra ordinem praelibatum fuerant ad nostrum examen remissae quaedam per nos et fratres nostros sanctae Romanae Ecclesiae cardinales aliae vero per multos viros valde litteratos prudentes fideles deum timentes et fidei catholicae zelatores et exercitatos tam praelatos quam alios apud Malausanam Vacionensis dioeceseos fuerunt valde diligenter lectae et examinatae solerter.
Post quae dum venissemus Viennam et essent iam quamplures patriarchae archiepiscopi episcopi electi abbates exempti et non exempti et alii ecclesiarum praelati necnon et procuratores absentium praelatorum et capitulorum ibidem pro convocato a nobis concilio congregati nos post primam sessionem quam inibi cum dictis cardinalibus et cum praefatis praelatis et procuratoribus tenuimus in quo causas convocationis concilii eisdem duximus exponendas quia erat difficile immo fere impossibile praefatos cardinales et universos praelatos et procuratores in praesenti concilio congregatos ad tractandum de modo procedendi super et in facto seu negotio fratrum ordinis praedictorum in nostra praesentia convenire de mandato nostro ab universis praelatis et procuratoribus in hoc concilio exsistentibus certi patriarchae archiepiscopi episcopi abbates exempti et non exempti et alii ecclesiarum praelati et procuratores de universis christianitatis partibus quarumcumque linguarum nationum et regionum qui de peritioribus discretioribus et idoneioribus ad consulendum in tali et tanto negotio et ad tractandum una nobis cum et cum cardinalibus antedictis tam solemne factum sive negotium credebantur electi concorditer et assumpti fuerunt.
Post quae praefatas attestationes super inquisitionem ordinis praelibati receptas coram ipsis praelatis et procuratoribus per plures dies et quantum ipsi voluerunt audire publice legi fecimus in loco ad tenendum concilium deputato videlicet in Ecclesia cathedrali et subsequenter per multos venerabiles fratres nostros patriarcham Aquileiensem archiepiscopos et episcopos in praesenti sacro concilio exsistentes electos et deputatos ad hoc per electos a toto concilio cum magna diligentia et sollicitudine non perfunctorie sed moratoria tractatione dictae attestationes ac rubricae super his factae visae perlectae et examinatae fuerunt.
Praefatis itaque cardinalibus patriarchis archiepiscopis et episcopis abbatibus exemptis et non exemptis et aliis praelatis et procuratoribus ab aliis ut praemittitur electis propter praemissum negotium in nostra praesentia constitutis facta per nos propositione et consultatione secreta qualiter esset in eodem negotio procedendum praesertim cum quidam templarii ad defensionem eiusdem ordinis se offerrent maiori parti cardinalium et toti fere concilio illis videlicet qui a toto concilio ut praemittitur sunt electi et quoad hoc vices totius concilii repraesentant vel parti multo maiori quinimo quatuor vel quinque partibus eorundem cuiuscumque nationis in concilio exsistentium indubitatum videbatur et ita dicti praelati et procuratores sua consilia dederunt quod ipsi ordini defensio dari deberet et quod ipse ordo de haeresibus de quibus inquisitum est contra ipsum per ea quae hactenus sunt probata absque offensa Dei et iuris iniuria condemnari nequeat aliis quibusdam e contra dicentibus dictos fratres non esse ad defensionem dicti ordinis admittendos nec nos dare debere defensionem eidem si enim ut dicebant praemissi eiusdem ordinis defensio admittatur vel detur ex hoc ipsius negotii periculum et non modicum Terrae Sanctae subsidii detrimentum sequeretur et altercatio et retardatio ac decisionis ipsius negotii dilatio ad haec multas rationes et varias allegantes.
Verum licet ex processibus habitis contra ordinem memoratum ipse ut haereticalis per diffinitivam sententiam canonice condemnari non possit quia tamen idem ordo de illis haeresibus quae imponuntur eidem est plurimum diffamatus et quia quasi infinitae personae illius ordinis inter quas sunt generalis magister visitator Franciae et maiores praeceptores ipsius per eorum confessiones spontaneas de praedictis haeresibus erroribus et sceleribus sunt convictae quia etiam ipsae confessiones dictum ordinem reddunt valde suspectum et quia infamia et suspicio praelibatae dictum ordinem reddunt Ecclesiae sanctae Dei et praelatis eiusdem ac regibus aliis que principibus et caeteris catholicis nimis abominabilem et exosum quia etiam verisimile creditur quod amodo bona non reperiretur persona quae dictum ordinem vellet intrare propter quae ipse ordo Ecclesiae Dei ac prosecutioni negotii Terrae Sanctae ad cuius servitium fuerant deputati inutilis redderetur quoniam insuper ex dilatione decisionis seu ordinationis dicti negotii ad quam faciendam vel sententiam promulgandam terminus peremptorius fuerat in praesenti concilio praefatis ordini et fratribus assignatus a nobis bonorum templi quae dudum ad subsidium Terrae Sanctae et impugnationem inimicorum fidei christianae a Christi fidelibus data legata et concessa fuerunt totalis amissio destructio et dilapidatio ut probabiliter creditur sequeretur inter eos qui dicunt ex nunc contra dictum ordinem pro dictis criminibus condemnationis sententiam promulgandam et alios qui dicunt ex processibus praehabitis contra dictum ordinem condemnationis sententiam iure ferri non posse longa et matura deliberatione praehabita solum deum habentes prae oculis et ad utilitatem negotii Terrae Sanctae respectum habentes non declinantes ad dexteram vel sinistram viam provisionis et ordinationis duximus eligendam per quam tollentur scandala vitabuntur pericula et bona conservabuntur subsidio Terrae Sanctae.
Considerantes itaque infamiam suspicionem clamosam insinuationem et alia supradicta quae contra ordinem faciunt supradictum necnon et occultam et clandestinam receptionem fratrum ipsius ordinis differentiam que multorum fratrum eiusdem a communi conversatione vita et moribus aliorum Christi fidelium in eo maxime quod recipientes aliquos in fratres sui ordinis receptos in ipsa receptione professionem emittere faciebant et iurare modum receptionis nemini revelare nec religionem illam exire ex quibus contra eos praesumitur evidenter attendentes insuper grave scandalum ex praedictis contra ordinem praelibatum subortum fuisse quod non videretur posse sedari eodem ordine remanente necnon et fidei et animarum pericula et quamplurimorum fratrum dicti ordinis horribilia multa facta et multas alias rationes iustas et causas quae nostrum ad infrascripta movere animum rationabiliter et debite potuerunt quia et maiori parti dictorum cardinalium et praedictorum a toto concilio electorum plus quam quatuor vel quinque partibus eorumdem visum est decentius et expedientius et utilius pro Dei honore et pro conservatione fidei christianae ac subsidio Terrae Sanctae multis que aliis rationibus validis sequendam fore potius viam ordinationis et provisionis Sedis Apostolicae ordinem saepe fatum tollendo et bona ad usum ad quem deputata fuerant applicando de personis etiam ipsius ordinis quae vivunt salubriter providendo quam defensionis iuris observationes et negotii prorogationes animadvertentes quoque quod alias etiam sine culpa fratrum Ecclesia Romana fecit interdum alios ordines solemnes ex causis incomparabiliter minoribus quam sint praemissae cessare non sine cordis amaritudine et dolore non per modum diffinitivae sententiae sed per modum provisionis seu ordinationis apostolicae praefatum templi ordinem et eius statum habitum atque nomen irrefragabili et perpetuo valitura tollimus sanctione ac perpetuae prohibitioni subicimus sacro concilio approbante districtius inhibentes ne quis dictum ordinem de cetero intrare vel eius habitum suscipere vel portare aut pro templario gerere se praesumat.
Quod si quis contra fecerit excommunicationis incurrat sententiam ipso facto.
Porro nos personas et bona eadem nostrae ac Apostolicae Sedis ordinationi et dispositioni quam gratia divina favente ad Dei honorem et exaltationem fidei christianae ac statum prosperum Terrae Sanctae facere intendimus antequam praesens sacrum terminetur concilium reservamus inhibentes districtius ne quis cuiuscumque conditionis vel status exsistat se de personis vel bonis huiusmodi aliquatenus intromittat vel circa ea in ordinationis sive dispositionis nostrae per nos ut praemittitur faciendae praeiudicium aliquod faciat innovet vel attentet decernentes exnunc irritum et inane si secus a quoquam scienter vel ignoranter contigerit attentari.
Per hoc tamen processibus factis vel faciendis circa singulares personas ipsorum templariorum per dioecesanos episcopos et provincialia concilia prout per nos alias exstitit ordinatum nolumus derogari.
Nulli ergo... Si quis...

Datum Viennae XI calendas aprilis pontificatus nostri anno septimo.